Na co pomaga zielona herbata?

Wczoraj był światowy dzień kawy. Jakoś tak przemilczałam go, bo sama piję herbatę. A samo picie herbaty to … samo zdrowie. Jeżeli tylko wiemy jak to robić dobrze. Niestety czasami popełniamy kilka prostych błędów (co do sposobu zaparzania, czy podawania herbaty). Ale dość łatwo je wyprostować.

Dzisiejsze Linkowe Party będzie przy herbacie. Ale najpierw zastanówmy się:

Dlaczego herbata robi nam tak dobrze?

Te tajemnicze zioła, które dotarły do nas z egzotycznych klimatów (z Cejlonu czyli Sri Lanki). Ta egzotyka ma tu właśnie ogromne znaczenie. Herbata wywodzi się ze stref kilmatycznych, w których panuje duża wilgotność. Ta sprzyja bujnemu rozwojowi życia we wszystkich jego przejawach. Natura bujnie tu rozkiwta, w bród tam słońca i wilgoci. Dlatego w świecie roślinnym panuje ogromny tłok. A gdzie tłok, tam konkurencja też jest duża. Trzeba się przepychać łokciami. Rośliny mają jeszcze gorzej. Przecież nie umieją uciekać, ani przyłożyć komuś. A jednak potrafiły się przystosować. Bo natura wyposażyła je w specyficzne własności obronne. Produkują polifenole zwane katechinami. To substancje o działaniu przeciwutleniającym, które chronią je przed wilgocią i działaniem promieni słonecznych. Tych tam sporo. Ale za to kiedy te trafiają na nasz stół w formie herbaty szczodrze dzielą się nimi z nami. Na nasze zdrowie.

Własności herbaty, czyli dlaczego herbata robi nam dobrze na zdrowie.

• Herbata chroni nas przed rakiem.

Najwięcej polifenoli, czyli katechin znajdziemy w zielonej herbacie. Natomiast ulegają one zniszczeniu w procesie fermentacji prowadzącej do uzyskania czarnej herbaty. Najważniejszą z tych katechin jest tzw epigalokatechina, czyli EGCG. A ta chroni nas przed rakiem i pomaga z nim walczyć.

Bowiem utrudnia nowotworom tworzenie wokół siebie nowych naczyń krwionośnych (to właśnie tymi naczyniami nowotwór sprowadza sobie pokarm). A katechina niczym przemyślny strateg odcina go od zaplecza (czyli fachowo przeciwdziała tzw angiogenezie).

Zielona herbata odtruwa organizm z toksyn rakotwórczych. Po prostu pobudza odpowiedni mechanizm w wątrobie. Ale herbata działa tu dużo silniej, jeżeli wesprzemy ją (zestawimy z) innymi produktami jak np soja. Tak jak na codzień robi się to w kuchni azjatyckiej. Może dlatego japońskie kobiety są mniej narażone na raka piersi.

• Chcesz pozostać wiecznie młody, pij herbatę.

Herbata to panaceum na starzenie się. Zawarte w niej polifenole (o silnym działaniu przeciwutleniającym) chronią nasz organizm przed wolnymi rodnikami. A to właśnie wolne rodniki przyspieszają starzenie.

• Regularne picie herbaty zmniejsza stany zapalne.
• Herbata jest dobrym źródłem tanin. Taniny zaś dodają nam energii (fizycznej i psychicznej).

Co może mieć swoje złe strony. Bo herbata wypita przed snem działa pobudzająco. A wtedy bez końca będziemy zliczać barany.

• Herbata chroni przed nadmiarem żelaza w organizmie.

Herbata blokuje przyswajanie żelaza przez organim. Co wcale nie jest złe. Niemniej osoby, które cierpią na niedobór żelaza (np niektóre kobiety w ciąży), powinny pić herbatę w odstępach od posiłków. Wtedy herbata nie będzie zakłócać jego przyswajania.

Niemniej o ile żelazo jest nam niezbędne, w nadmiarze sprzyja procesom utleniania w organizmie (czyli działa odwrotnie do przeciwutleniaczy). Żelazo sprzyja stanom zapalnym i rozwojowi komórek rakowych.

• Masz ociężałe nogi, pij herbatę.

Herbata dobrze robi naszym żyłom. A to dzięki zawartym w niej flawonoidom, które korzystnie wpływają na stan naszych żył. Po prostu wzmacniają ich ścianki.

• Herbata na niedogodności menopauzy.

Herbata zawiera tzw fitoestrogeny, czyli naturalne substancje pochodzenia roślinnego (stąd ten przedrostek fito), zbliżone estrogenów. Dlatego picie herbaty pomaga lepiej znosić niedogodności i uprzykrzenia związane z menopauzą, a jednocześnie zmniejsza ryzyko raka piersi i osteoporozy.

• Herbata na nadwagę.

U osób, które regularnie piją herbatę stwierdza się mniejsze ryzyko wystąpienia nadwagi, chorób układu krążenia, niektórych nowotworów czy stanów zapalnych (te mogą być punktem wyjścia dla nowotworów).

Jak pić herbatę?

Tu umówmy się, że czajnik wcale nie musi pracowć na pełnych obrotach. Dobrze jest pić herbatę, ale tak, jak ze wszystkim warto robić to z umiarem.

• Najlepiej 2-3 filiżanki dziennie.

Co do tego są zadziwiająco zgodni doktor Jean-Paul Curtay i Hiromi Shinya (na których pracach się tu oparłam). Podstawowym napojem dla zdrowia powinna pozostać zwykła czysta …. woda.

• Herbatę lepiej wypijać po posiłku.

Nie na pusty żołądek, bo może podrażnić jego śluzówkę

• Najlepiej zaopatrzyć się w herbatę ekologiczną. I to tę zieloną.

W czarnej herbacie polifenole zostały często bezpowrotnie utracone podczas fermentacji. Najbogatsze w polifenole są japońskie herbaty: Sencha, Gyokuro, Matcha. Trochę gorzej w tym zakresie stoją Oolong i biała herbata. A w samym ogonie mamy czarną herbatę.

Jak prawidłowo zaparzać herbatę?

• Po pierwsze odpowiednio długo (5 -10 minut).
  

Im dłużej to robimy, tym nasza filiżanka herbaty będzie bogatsza w flawonoidy (te o działaniu przeciwutleniającym). A przy okazji będzie zawierała mniej teiny, fluoru i aluminium.

Najlepiej zaparzać herbatę przez co najmniej 5, jeszcze lepiej przez 10 minut. Przynajmniej tyle potrzeba do uwolnienia się katechin.

• Tak (dobrze) zaparzoną herbatę następnie powinniśmy wypić wciągu godziny (od zaparzenia).

Inaczej polifenole wyparują. Nie wierzcie, że w zielonej herbacie przygotowywanej hurtowo w butelkach znajdziecie jeszcze cokolwiek z dobroczynnych polifenoli.

• Do tak zaparzonej herbaty nie dodawajcie mleka.

Jak to robią Anglicy. Bo mleko nie tylko, że tuczy. Ale jest po ptakach, a raczej po polifenolach. Mleko utrudnia przyswajanie przeciwutleniaczy.

Sama publikuję ten wpis w ramach Wspólnego Czytania i Dziergania z blogiem Maknety. Serwetka już jest skończona. Teraz przechodzę do poważniejszych rzeczy, bo czuję oddech zimy na plecach. W końcu przemówiło do mnie przesłanie:

Knit faster, winter is coming. Dziergaj szybciej, bo idzie zima.

Antyrak. David Servan-Schreiber.

Większość informacji o herbacie zaczerpnęłam z książki Davida Servana-Schreibera Antyrak. Bardzo lubię do niej wracać. Do tej książki i do jej autora (już dziś nieżyjącego) mam bardzo osobisty i emocjonalny stosunek. Przeczytałam ją po raz pierwszy jakieś 10 lat temu. Jej lektura zainicjowała sporo zmian w moim stylu życia. Uświadomiła mi, że wcale nie jesteśmy skazani na raka. Możemy zrobić całkiem dużo, by się mu opierać. Wiele zależy od nas samych, od tego, co jemy, czy ruszamy się i jak reagujemy na zwykłą codzienność i trudności, jakie ze sobą niesie. A to już bardzo dużo.

Dopóki walczysz, jesteś zwycięzcą. Święty Augustyn.

Do samego Davida Servan-Schreibera mam bardzo emocjonalny stosunek. Jego książka odmieniła moje życie. A sam autor. No cóż nie miałam okazji poznać go osobiście, choć … Mieszkaliśmy w tym samym podparyskim miasteczku. Może nawet nie raz się tu mijaliśmy. Często widywałam go we francuskiej telewizji. Zawsze dodawał mi odwagi. Odszedł przedwcześnie. Przegrał swoją walkę z rakiem. Opierał mu się przez 20 lat i jednocześnie wiele pomagał innym. Nowotwór zdiagnozowano u niego, gdy był w okolicach 30-stki i stał u progu dobrze zapowiadającej się kariery naukowej w Stanach.

Zmarł 25 lipca 2011 roku. To był piękny słoneczn dzień. Kilka dni po tym jak urodziłam moją starszą córeczkę. Myślę, że bez jego książki i zmiany, którą we mnie zainicjowała, nie było by to możliwe. Dziękuję Dawidzie.

Pozdrawiam Was serdecznie

Beata

Enregistrer