Chcę iść swoją drogą.

Poruszyły mnie ostatnio słowa mojej dobrej znajomej blogerki, która stwierdziła, że zamierza więcej czasu spędzać w realu. Dotarło do mnie, bo uświadomiło mi, jak bardzo pochłonęło mnie blogowanie. Skutkiem ubocznym godzin spędzonych przed komputerem jest częsty ból głowy. To pierwszy sygnał alarmowy. Niemniej postanowiłam potraktować go poważnie i zwolnić rytm. Ale nie całkowicie porzucić blogowanie, bo daje mi to dużo pozytywnej energii. Lecz robić to w swoim rytmie i w końcu przestać porównywać się z innymi i gonić za czym, sama nie wiem.

Najpierw żyj, potem pisz.

Bo z blogowaniem jest jak ze szczęściem. To nie stacja docelowa, tu nie chodzi o zdobycie “x” followersów i “y” unikalnych użytkowników (zresztą cały czas się to zmienia). To sposób podróżowania. Chodzi o to, by pełniej przeżywać swoje życie, doświadczać je, eksperymentować. Jak to ktoś powiedział (bodajże Kominek) : bloger nie pije soku pomarańczowego, bloger go doświadcza, delektuje się nim.

Nie nadążam. Nie jestem żadnym Batmanem czy inną super woman.

O ile w mininionym roku z wywieszonym językiem biegałam od jednego wyzwania do drugiego, teraz postanowiłam dać sobie na wstrzymanie. Dlatego robię dość chaotycznyrachunek sumienia z ostatniego wyzwania,w którym brałam udział u Natali z bloga jest rudo. W tym chaosie wychodzi nie mój brak organizacji, nie artystyczny nieład, ale stara prawda, że nie należy łapać zbyt wielu srok za ogon. Bo jak ze wszystkim, gdy chcemy coś robić dobrze, trzeba skoncentrować się na jednej rzeczy.

Nie zaliczyłam wszyskich tematów z wyzwania. Częśc fotek jest na moim INSTAGRAMIE. Te, które « obfociłam » podzieliłam na działy.

1. KULINARNE. 

2. kubek
19. bez pośpiechu (zjeść śniadanie)
3. jak słodko
20. przyjemności

Były one dla mnie pretekstem do wprawiania się w fotografii kulinarnej (chcę pójść w tym kierunku) z moim blogiem MODA NA BIO.

Gdy w domu dzieci nagle przestają Wam chodzić po głowie i robi się cicho, możecie być pewni, że w skupieniu coś tam gdzieś cichosza majsterkują. U mnie zdemontowały całą klawiaturę od komputera. A taki miałam fajny gadżet do fotek na bloga.

  3 Kolorystycznie czyli swiateczne klimaty 

6. w bieli
23. Czerwienie

śniegu to ja emigrantka z długim stażem wiele lat nie widziałam.
Uliczna pieśniarka ubrana na czerwono przypomniała mi dlaczego kiedyś tak bardzo chciałam nauczyć się francuskiego. Vive Edith Piaf

4. Ja, ja wyszły ja ja

 

Czasami wychodzi ze mnie gad, tak że muszę się wygadać. Na to świetnie robi blogowanie. Ale czasami jestem niepoprawną romantyczką, która lubi wtulić się w przytulną włóczkę.

Przepraszam ze ten chaos, pozdrawiam serdecznie Beata