Życie trzeba przeżyć, a nie przeczekać.

Bo mamy z życia tyle, ile z niego skorzystamy.

W trudnych momentach, kiedy wszystko możemy stracić: sama ledwo wykaraskalam się z koronawirusa, teraz moja córka ma symptomy i przyznam się, że nie jest mi łatwo w tej sytuacji jakoś spokojnie, bez emocji, z dystansem o tym myśleć, czy pisać…

W takich sytuacjach uświadamiamy sobie, jak ulotne jest to, co bierzemy za pewnik. Jak rzeczy do których przyzwyczailiśmy się do tego stopnia (pewien sposób życia, czy ludzie, których mamy na wyciągnięcie ręki) traktujemy jako dane nam raz na zawsze.

Tymczasem w momencie, kiedy to zaczyna się chwiać, kiedy czujemy, że w każdej chwili możemy coś naprawdę